«اینک که من هم بدل به یکی از آن واماندگان با دهان باز به خواب رفته شده‌ام، تجربه سفرهای طولانی هر روزه اصطلاحا آونگی از خانه به محل‌ کار با حمل‌ونقل عمومی (تاکسی، مترو، بی‌آرتی و…) بدل به تجربه ویژه‌ای برایم شده است؛ از تحمل فشار یک تا سه جانبه، که تابعی از قد، وزن و جنسیت مسافران کناردستی است، گرفته تا اجبار تحمل گرمای شرجی تابستانی شمال و صدای ضبط راننده و هدفون کناردستی و از همه این‌ها گذشته، تلف شدن زمان به شکلی ویژه.»